Zo is hier elke dag: de bloemen
gaan de perken te buiten, bomen
waaien in het honderd, en van overal
stroomt klaarte toe
als volk voor een voetbalwedstrijd.
Reeds komt de zon het terrein op-
gelopen, stralend van zelfvertrouwen.
En even sterk zijn hier de dichters.
Hun stevige beelden bewerken de realiteit
als boeren het land,
een hele werkelijkheid kunnen zij
in hun armen dragen.
Ik hou van dit land.
Als ik ooit uitwijk neem ik het mee.
Ik zal zijn naam noemen
en het zal me volgen.
Herman de Coninck
Uit: Herman de Coninck. De gedichten. Samengesteld en verantwoord door Hugo Brems
Amsterdam-Antwerpen, De Arbeiderspers, 1999 (p. 31).
gaan de perken te buiten, bomen
waaien in het honderd, en van overal
stroomt klaarte toe
als volk voor een voetbalwedstrijd.
Reeds komt de zon het terrein op-
gelopen, stralend van zelfvertrouwen.
En even sterk zijn hier de dichters.
Hun stevige beelden bewerken de realiteit
als boeren het land,
een hele werkelijkheid kunnen zij
in hun armen dragen.
Ik hou van dit land.
Als ik ooit uitwijk neem ik het mee.
Ik zal zijn naam noemen
en het zal me volgen.
Herman de Coninck
Uit: Herman de Coninck. De gedichten. Samengesteld en verantwoord door Hugo Brems
Amsterdam-Antwerpen, De Arbeiderspers, 1999 (p. 31).
Herman de Coninck werd op 21 februari 1944 in Mechelen geboren. Hij doorliep de humaniora aan het St. Romboutscollege in zijn geboortestad en studeerde daarna Germaanse filologie in Leuven. Vervolgens werkte hij als redacteur en publiceerde diverse dichtbundels bijv. 'Lenige liefde' (1969) en 'Zolang er sneeuw ligt' (1975). De inhoud van deze laatste bundel is sterk bepaald door het plotselinge overlijden van zijn vrouw in 1971. In latere bundels zoals 'Met een klank van hobo' (1980) en 'De hectaren van het geheugen' (1985) speelt het ouder worden een belangrijke rol. Dit proces wordt echter tegelijkertijd weergegeven als iets wat aan de ene kant schade toebrengt, maar dat ook als helend ervaren kan worden. Het tweede huwelijk van De Coninck eindigde in een scheiding. De derde partner van Herman de Coninck was de bekende schrijfster Kristien Hemmerechts. De Coninck ontving talrijke literaire prijzen. Op 22 mei 1997 overleed hij plotseling in Lissabon aan een hartstilstand; hij was toen pas 53 jaar.
'Zo is hier elke dag …' is op 28 juni 2011 onthuld door Evelien Flier in Tuincentrum 't Binnenland aan de Killenbeekweg in Hulshorst. Tien jaar later (op 29 mei 2021) heeft het gedicht een nieuwe bestemming gekregen bij de familie Flier: in de theetuin van minicamping en rustpunt de Fliere-Fluiter aan de Killenbeekweg 24 in Hulshorst, op een steenworp afstand van 't Binnenland.
' Zo is hier elke dag ...' komt uit de eerste bundel van Herman de Coninck 'Lenige liefde'. Men zou kunnen zeggen dat er in het gedicht sprake is van een samengaan van realistische en romantische elementen. De Coninck wordt niet voor niets tot de Vlaamse nieuw-realisten gerekend. Er is in het gedicht echter geen sprake van alleen maar een weergave van de werkelijkheid, maar ook van een zekere subjectiviteit. Dichters veranderen door hun werk de werkelijkheid op indringende wijze. Zoals de planten uit het nabij gelegen tuincentrum de omgeving veranderen waar ze geplant worden, zo veranderen dichters de zichtbare werkelijkheid tot een andere werkelijkheid. De onderliggende emotie in het gedicht wordt fraai weergegeven in een af en toe spreektaal-achtig woordgebruik.
'Zo is hier elke dag …' is op 28 juni 2011 onthuld door Evelien Flier in Tuincentrum 't Binnenland aan de Killenbeekweg in Hulshorst. Tien jaar later (op 29 mei 2021) heeft het gedicht een nieuwe bestemming gekregen bij de familie Flier: in de theetuin van minicamping en rustpunt de Fliere-Fluiter aan de Killenbeekweg 24 in Hulshorst, op een steenworp afstand van 't Binnenland.
' Zo is hier elke dag ...' komt uit de eerste bundel van Herman de Coninck 'Lenige liefde'. Men zou kunnen zeggen dat er in het gedicht sprake is van een samengaan van realistische en romantische elementen. De Coninck wordt niet voor niets tot de Vlaamse nieuw-realisten gerekend. Er is in het gedicht echter geen sprake van alleen maar een weergave van de werkelijkheid, maar ook van een zekere subjectiviteit. Dichters veranderen door hun werk de werkelijkheid op indringende wijze. Zoals de planten uit het nabij gelegen tuincentrum de omgeving veranderen waar ze geplant worden, zo veranderen dichters de zichtbare werkelijkheid tot een andere werkelijkheid. De onderliggende emotie in het gedicht wordt fraai weergegeven in een af en toe spreektaal-achtig woordgebruik.