Zinloos
Laten we er mee stoppen
woord en klank te zoeken
om de draden te benoemen
die ons verweven
het is ons niet gegeven
de liefde, de lucht, de bloemen
te vatten in zang of in boeken
liefste, laten we er mee stoppen.
Kees Keizer
Uit: Kees Keizer, Woestijnwoorden. Zoetermeer, Free Musketeers, 2008.
woord en klank te zoeken
om de draden te benoemen
die ons verweven
het is ons niet gegeven
de liefde, de lucht, de bloemen
te vatten in zang of in boeken
liefste, laten we er mee stoppen.
Kees Keizer
Uit: Kees Keizer, Woestijnwoorden. Zoetermeer, Free Musketeers, 2008.
Cornelis (Kees) Keizer werd op 27 februari 1952 in Nunspeet geboren. Zijn hele leven is hij in dit dorp blijven wonen. Al die jaren werd hij geboeid door de rust, de intimiteit en de sfeer van het plattelandsleven; de hectiek van steden maakt hem onrustig. Pas op latere leeftijd begon hij gedichten te schrijven. Al schrijvend ontwikkelde hij zich. Ingrijpende gebeurtenissen in zijn leven waren van grote invloed op de thematiek en de diepgang van zijn poëzie. In juli 2004 verscheen zijn debuutbundel 'Paleisgeluiden' en in 2008 'Woestijnwoorden'.
Het gedicht 'Zinloos' uit de bundel Woestijnwoorden werd op 14 september 2012 aangebracht op de zijgevel van een winkelpand op de hoek Dorpsstraat / Bergakkerweg in Nunspeet. Er is geen relatie tussen deze plek en de inhoud van het gedicht. In het gedicht verwoordt de dichter zijn onmacht om zaken die hem ontroeren in woorden te vangen. De bekende uitspraak 'Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen' van Wittgenstein is de basis van het gedicht. Het feit dat het bestuur van de Stichting Muurgedichten Nunspeet besloot, bij wijze van uitzondering, een gedicht van een plaatselijke dichter te plaatsen moet niet alleen gezien worden als een eerbetoon aan Kees Keizer maar aan alle dorpsgenoten die zich met het schrijven van gedichten bezig houden.
Het gedicht 'Zinloos' uit de bundel Woestijnwoorden werd op 14 september 2012 aangebracht op de zijgevel van een winkelpand op de hoek Dorpsstraat / Bergakkerweg in Nunspeet. Er is geen relatie tussen deze plek en de inhoud van het gedicht. In het gedicht verwoordt de dichter zijn onmacht om zaken die hem ontroeren in woorden te vangen. De bekende uitspraak 'Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen' van Wittgenstein is de basis van het gedicht. Het feit dat het bestuur van de Stichting Muurgedichten Nunspeet besloot, bij wijze van uitzondering, een gedicht van een plaatselijke dichter te plaatsen moet niet alleen gezien worden als een eerbetoon aan Kees Keizer maar aan alle dorpsgenoten die zich met het schrijven van gedichten bezig houden.
