Herinnering
Ik was een kind; ik woonde in 't bos;
daar waren nergens hoger dennen,
mijn vader wees me ree en vos;
ik leerde alle vogels kennen.
Ik droeg de wolfsklauw in m'n haar
en zocht de adelaar der varen
en 's winters hing de sneeuwval zwaar
in dennen, die als priesters waren,
met witte kruin en purperen pij
van zonlicht, dat de stammen kleurde.
Jac. van Hattum
Uit: Jac. van Hattum, Verzamelde gedichten. Amsterdam, Van Oorschot, 1954. (p. 187)
Lees het volledige gedicht
daar waren nergens hoger dennen,
mijn vader wees me ree en vos;
ik leerde alle vogels kennen.
Ik droeg de wolfsklauw in m'n haar
en zocht de adelaar der varen
en 's winters hing de sneeuwval zwaar
in dennen, die als priesters waren,
met witte kruin en purperen pij
van zonlicht, dat de stammen kleurde.
Jac. van Hattum
Uit: Jac. van Hattum, Verzamelde gedichten. Amsterdam, Van Oorschot, 1954. (p. 187)
Lees het volledige gedicht
Jacob (Jac.) van Hattum werd in 1900 in Wommels geboren en overleed in 1981 in Amstelveen. Van 1913 tot 1919 woonde hij met zijn ouders in Elspeet in een woning die Jacob 'het witte huis achter de meidoornheg' noemde. Zijn vader was tuinman op het landgoed Refugium (op de Stakenberg). In de beginjaren van zijn dichterschap behoorde hij tot de socialistische dichters. Later werden zijn gedichten meer anekdotisch maar een sarcastische ondertoon bleef eigenlijk altijd aanwezig.
De op 9 oktober 2009 op het voormalige VVV-kantoor in Elspeet aangebrachte versregels zijn het begin van een gedicht uit de bundel 'De glazen bol'. Ze geven de gevoelens van de dichter weer tijdens de Tweede Wereldoorlog als hij terugdenkt aan zijn jeugdjaren in de bosrijke omgeving van Elspeet. De plaat met gedicht sneuvelde op 31 december 2013 tijdens de Oudejaarsviering. Daarna heeft het gedicht enige jaren gehangen op een muur van het voormalige Hotel de Zwaan waarin destijds een meubelzaak was gevestigd. Na restauratie van dit gezichtsbepalende pand is het gedicht hopelijk op zijn eindbestemming gekomen: in een plantsoentje op de vernieuwde Brink in hartje Elspeet.
De op 9 oktober 2009 op het voormalige VVV-kantoor in Elspeet aangebrachte versregels zijn het begin van een gedicht uit de bundel 'De glazen bol'. Ze geven de gevoelens van de dichter weer tijdens de Tweede Wereldoorlog als hij terugdenkt aan zijn jeugdjaren in de bosrijke omgeving van Elspeet. De plaat met gedicht sneuvelde op 31 december 2013 tijdens de Oudejaarsviering. Daarna heeft het gedicht enige jaren gehangen op een muur van het voormalige Hotel de Zwaan waarin destijds een meubelzaak was gevestigd. Na restauratie van dit gezichtsbepalende pand is het gedicht hopelijk op zijn eindbestemming gekomen: in een plantsoentje op de vernieuwde Brink in hartje Elspeet.
Plantsoentje op de Brink tegenover de drogisterij.
Klik op de kaart om naar Google Maps te gaan.
Klik op de kaart om naar Google Maps te gaan.